Manzanares é un dos municipios máis importantes da rexión da Mancha porque historicamente enmárcase como enclave perfecto de cruzamento de comunicacións norte-sur e este-oeste. O seu gran termo territorial e extensión pon de manifesto a importancia desta localidade en anteriores séculos.

Manzanares creouse cara á primeira metade do século XIII e por entón, era un emprazamento estratéxico que debía defender o empalme das Cañadas Reales de Cuenca e Soria, as cales eran as mellores vías de comunicación no seu tempo co río Azuer.

A proposta pretende xerar dinámicas que aproveiten a disposición estratéxica do barrio na cidade, aproveitando os seus fluxos, manexándoos adecuadamente. As oportunidades da área son: a súa posición, a súa consolidación e a continuidade do seu espazo público.

Proponse a reordenación do tráfico rodado, mantendo unha circulación perimetral para o acceso do vehículo privado e o transporte público, reservando, na medida do posible, o interior para o tráfico peonil. Evítase que o coche ocupe o centro.

A estabilidade física dun centro histórico ten máis que ver coa habitabilidade, a accesibilidade e o mantemento que coa rehabilitación. A habitabilidade require enerxía e pola súa vinculación directa co uso, é un concepto dinámico máis próximo ao ritmo natural de calquera cidade viva.

A progresiva normalización de realidade física das cidades históricas e a necesidade de administrar con eficacia os recursos destinados á conservación dos conxuntos históricos debe inducir paulatinamente á substitución da cultura da rehabilitación pola cultura do mantemento.

No proceso de protección e posta en valor dunha cidade histórica, a atención e manexo do baleiro é quizá, en termos de proxecto urbano, máis importante que a restauración e conservación do patrimonio construído. No baleiro están as claves da implantación da cidade no territorio, do uso e continuidade do espazo público, da súa estrutura ambiental.