O edificio Beti Jai converteuse nunha especie de sobrevivente urbano a través da axitada historia que foi sufrindo desde a súa construción, onde é o edificio o que empeza a ocupar a mazá de forma illada, ata chegar aos nosos días onde as edificacións dos seu redor non quixeron ter en conta certos factores, sobre todo de altura, e chegaron a colonizar o exterior dun cofre que no seu interior garda unha riqueza espacial insospeitada para o viandante. É neste último aspecto, o do seu espazo interior, no que a proposta pretende ter maior incidencia xa que, a pesar de todas as vicisitudes polas que foi pasando o edificio a través de desafortunadas reformas, conseguiu manter a súa esencia de maneira intacta, sobre todo a través da recente restauración realizada polo Concello de Madrid. É innegable a calidade arquitectónica e o valor histórico que posúe o edificio. Precisamente por ese motivo incontestable, o proxecto fai fincapé no seu aspecto máis etéreo, na atmosfera creada desde a súa orixe, en definitiva, nos metros cúbicos, no aire contido entre as paredes do frontón e a súa bancada. Para iso, a estratexia basearase en conseguir que todas as adaptacións necesarias debido aos requirimentos do século XXI non sexan perceptibles nin protagonistas da nova rehabilitación, senón que se siga percibindo o edificio da mesma maneira que nos seus escasos anos de esplendor.

As condicións para abordar na actualidade (cumprimento de accesibilidade e evacuación, climatización e cubrición), en ningún caso deberían ser elementos nos que o seu deseño entre en competición cos espazos preexistentes. A potencia destes, a súa calidade construtiva, pero sobre todo as calidades espaciais interiores, fan necesario intensificar o traballo de deseño dos espazos servidores para poder apreciar e poñer en valor o espazo común da forma máis próxima á potencia que posuía.

A expresión formal do conxunto é invariable, xa que a comprensión dos seus valores culturais, convidan a respectar o valor patrimonial, así como valorar a tipoloxía dun edificio histórico e singular. Os criterios de intervención estarán baseados nos principios de Mínima Intervención e Diferenciación, sen alterar de ningunha das maneiras a percepción do edificio orixinal nin da sua envolvente; é dicir, recuperar e poñer en valor.